Mafia EP.1Attack on titan [Eren x Levi&ArminXJean]

Mafia Attack on Titan[Yaoi Eren X Levi & Armin X Jean]{18+} Chapter 1 การเจอกันครั้งแรก

ฟิคนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชายและมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะแก่เยาวชน แต่ถ้าคุณเป็นเยวชนชาววายแล้วไม่จำเลยอายุเป็นเพียงตัวเลขสำหรับสาววายนะแจ๊ะ

ในค่ำคืนเวลาสี่ทุ่มครึ่งวันศุกร์ที่ผับแห่งหนึ่งเด็กหนุ่มสองคนที่คนหนึ่งเป็นชายร่างสูงและดูบึกบึน มีผมสีเปลือกไม้และแววตาสีวอลนัทนามว่า "แจน" ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มร่างสูงเช่นเดียวกันแต่เป็นสูงบางและมีแววตาเขียวมรกตสวยนามว่าเอเลน 


"เห้แจนมองไรว่ะ" เอเลนถามแจนที่กำลังมองไปที่สาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ "ก็ดูนั่นดิ โครตน่ารักอ่ะ" 

"แกนี่หน้าม่อไม่เปลี่ยนเลยจริงๆนะแจน"

"นี่เอเลนแกจะไปเข้าใจอะไร 


ดูนั่นดิขาโครตขาวอ่า แล้วดูปากดิโครตน่าจุ๊บอ่ะตั้ลลาคตรงสเป็กสุดๆเลยอ่ะ"

แจนพูดพลางชี้ไปร่างเล็กที่ใส่เดรสสั้นเปิดไหล่สีขาว


"แกไปคุยดิแจน"
"แน่อยู่แล้วน่า....อ่อถ้าวันนี้ฉันไม่กลับบ้านนายก็คงรู้นะว่าไปไหน"
"อื้ม แล้วอย่าลืมล่ะ"
"ไม่ลืมหรอกหน่าแวะซื้อและ"



#Eren say
พูดจบแจนก็เดินไปที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งให้ผมอยู่ตรงนี้คนเดียว ชิ หมอนั่นคงต้องกลับมาแล้วบอกผมแน่ๆว่า "ไม่สำเร็จอีกแล้วอ่า ทำไมคนสวยจีบยากจัง" แต่คราวนี้มาแปลกดูเหมือนว่าแจนคงจะได้ตามหวังแฮะ 



"หวัดดีครับ ชื่อไรอ่ะครับ"แจนเอ่ยถามหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่ใกล้กับเขามาก
"อ่อ อ อาร์มินค่ะ"เธอพูดอย่างร่าเริงและรอยยิ้มที่เธอยิ้มให้แจนก็ทำเอาแจนใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแถมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
"อ้าวว่าแต่คุณ..."
"อ่อผมแจนยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"ว่าแต่...เข้าหาผู้หญิงอย่างเงี้ยต้องการอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ"
"หัวไวดีหนิคนสวย ว่าแต่เธอสนใจมั้ยล่ะ"


อาร์มินยังไม่ทันตอบกลับแจนก็จับมืออาร์มินไว้และพาเธอไปที่ข้างห้องน้ำหลังผับซึ่งที่นั่นแจนที่มาที่นี่บ่อยอยู่แล้วจึงรู้ดีอยู่แล้วว่าที่นั่นไม่มีกล้องวงจรปิดถ้าเขาจะทำอะไรตรงนั้นก็ไม่มีใครเห็น 

เขาเดินเข้าใกล้อาร์มินขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้อาร์มินติดกำแพงแล้วเขาประทับริมฝีปากหนานั้นลงที่ริมฝีปากบางของอาร์มิน 


ลิ้นร้อนค่อยๆเข้าไปในโพรงปากนั้นเพื่อรับความหวานจากลิ้นอีกฝ่ายลิ้นร้อนตวัดเล่นกับลิ้นที่อยู่ข้างในอย่างเร่าร้อน มือซ้ายแจนโอบเอวร่างเล็กไว้และค่อยๆเลื่อนลงมาที่ต้นขามือขวาที่ไม่อยู่นิ่งจับขาทั้งสองข้างแยกออก 


แจนค่อยๆถอนจูบนั้นออกอย่างเชื่องช้าและค่อยไล่มาที่ลำคอระหงส์ก่อนจะสร้างรอยสีกุหลาบที่คออาร์มินเพื่อตรีตราความเป็นเจ้าของ เขาเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะก็จริงแต่ไม่มีร่างกายไหนที่เขาต้องการเป็นเจ้าของขนาดนี้มาก่อน


ฟึ่บ!!!!


แจนหมดสติไปกับเครื่องช๊อตไฟฟ้าที่อาร์มินช๊อตจากด้านหน้าร่างใหญ่ที่ตอนนี้หมดสติไป
หน้าซุกอยู่กับหน้าอกร่างเล็กและถูกอุ้มขึ้นโดยชายที่ร่างใหญ่กว่าเขาและมีผมสีน้ำตาลอ่อน



"อาร์มิน นายนี่เก่งจริงๆเลยนะปลอมเป็นผู้หญิงได้สุดยอดเลย หมอนี่ถึงกับอดใจไม่ไหวเลยนะเนี่ย"ร่างสูงเอ่ยชมอาร์มิน
"สุดยอดตรงไหนล่ะครับถ้าเกิดผมไม่มีเครื่องช๊อตไฟฟ้านี่ผมอาจเสียความบริสุทธิ์ให้แจนไปแล้วก็ได้นะครับไรเนอร์"
"เป็นใครก็ไม่น่าห้ามใจไหวนะ อ่อคุณฮันซี่ฝากบอกมาหน่ะว่าอย่าเพิ่งเปลี่ยนชุดนะเดี๊ยวเหลือเอเลนอีกคน"
"เอ๋ผมไม่เอาแล้วนะ นี่แค่แจนคนเดียวยังขนาดนี้เลยอ่ะ"
"ว่าแต่แจนไรนี่ก็ใช้ได้เลยนะ"ไรเนอร์พูดพลางชี้ไปที่รอยตรีตราความเป็นเจ้าของที่แจนสร้างไว้ที่คออาร์มิน อาร์มินหน้าแดงก่อนจะพูดกลบเกลื่อนว่า
"เอ่อเอาเป็นว่าเราจะทำไงต่อดีล่ะครับ"
"เรื่องนั้นหน่ะคุณฮันซี่เตรียมไว้แล้ว เดี๊ยวนายแอ๊บหญิงแล้วโทรไปหาเอเลนบอกว่าแจนมันจัดหนักเกินจนหลับเละไปแล้วไปให้ไปรับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7 ด้วย"
"เด๊ะ เดี๊ยวนะงั้นแปลว่าเราก็ต้องสถานะการให้เอเลนเชื่ออ่ะหรอครับ"
"แน่อยู่แล้วไปที่โรงแรมโรสแล้วจัดฉากไว้เลยนะ"
"โถ่ไม่ถามความเห็มผมซักคำ"



ไรเนอร์ขับรถมาส่งอาร์มินที่โรงแรมโรสและอุ้มแจนไปที่ห้อง 704 ชั้น7และเหวี่ยงร่างสูงนั้นลงบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์แจนที่ไม่ได้สติได้แต่ละเมอออกมาว่า "อะ อาร์ อาร์มิน" อาร์มินหน้าแดงเล็กน้อยและใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นแจนที่กำลังหมดสติอยู่พูดถึงแต่เขา



"น่ออออวหมอนี่ถ้าจะหลงนายจริงนะเนี่ยละเมอออกมาเป็นนายเลย"
"อะ เอาเป็นว่าผมต้องทำจริงๆใช่มั้ยเนี่ย"
"ก็แน่อยู่แล้ว โชคดีนะ" ไรเนอร์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างสบายใจเหลือไว้แต่อาร์มินที่อยู่กับร่างใหญ่ที่หมดสติอยู่ 


อาร์มินถอดเสื้อแจ๊คเก็ตสีน้ำตาลของแจนออกและค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ดสีขาว เมื่ออาร์มินเห็นร่างใหญ่ที่เปลือยท่อนบนออกเผยให้เห็นร่างกายและกล้ามหน้าท้อง ผิวสวยที่มีเหงื่อผุดขึ้นนั้น



"ละ เลือด"อาร์มินที่เลือดกำเดาไหลเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อกี้เขาวิ่งไปหยิบทิชชู่มาอุดจมูกเพื่อห้ามเลือดและก็ปลดกางเกงยีนส์ออก ตอนนี้แจนเหลืออยู่แต่บ็อกเซอร์สีเทาตัวเดียว อาร์มินที่ลังเลว่าจะถอดออกดีมั้ย....โถ่ไม่น่าเลยเรา จะทำไงต่อดีหล่ะเนี่ย ถอด หรือไม่ถอดดี โอ๊ยคุณฮันซี่นี่ก็บ้าๆแผนบ้าๆไรขึ้นมาก็ไม่รู้อ่ะมันเปลืองเนื้อเปลืองตัวผมรู้มั้ยเนี่ย


RRRRRRRRrrrrrrrrrrr


อาร์มินกดรับโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอขึ้นโชว์เบอร์และชื่อของคนที่ทำให้เขาต้องเจออะไรแบบนี้
'อาร์มินอย่าลืมถอดให้หมดหล่ะ เดี๊ยวไม่สมจริง'
'จะดีหรอครับคุณฮันซี่'
'เอาน่าเดี๊ยวเอเลนก็ไม่เชื่อหรอก'
'ก็ได้ครับ'


อาร์มินเขินจนหน้าแดงแถมตัวร้อนผ่าวพยายามตั้งสติก่อนจะหลับตาปี๋แล้วดึงเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายในตัวของแจนออกและเอาผ้าห่มสีขาวของทางโรงแรมดึงให้กระจายออกก่อนจะเอามาวางบนตัวแจน และไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำของทางโรงแรม



"เอาน่าตั้งสติหน่อยสิอาร์มิน นายต้องทำงานให้เสร็จนะ"
อาร์มินเดินออกมาจากห้องน้ำและหยิบมือถือของแจนขึ้นมากดไปที่เบอร์ของเอเลนและทำน้ำเสียงให้ดูเป็นผู้หญิง



"คุณเพื่อนแจนใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ คุณผู้หญิงที่อยู่กับแจนใช่มั้ยครับ"
"ใช่ค่ะ คือช่วยมารับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7ห้อง 704 ได้มั้ยคะคือ เค้าหลับไปแล้วอ่ะค่ะ แล้วฉันไม่อยากให้ใครมาเห็นเขากองอยู่ในห้องสภาพนี้กับฉันหน่ะค่ะ"
"อ่อ งั้นเดี๊ยวผมไปแจนให้นะครับ"


เอเลนหัวเราะเล็กก่อนจะลุกจากที่นั่งและเดินไปทางออกผับ ...โหพึ่งรู้นะเนี่ยว่าเพื่อนเราก็ใช้ได้แค่แปบเดียวก็ได้สาวและไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าหมอนั่นทำอะไรบ้าง 


หึโถ่เอ๊ยเจ้าหน้าม้าเอ๊ะหรือเจ้าหน้าม่อดีนี่ฉันต้องไปรับแกแถมยังต้องแบกแกกลับห้องอีกคอยดูนะถเานายเป็นแฟนยัยหัวทองนั่นเมื่อไหร่นะฉันแย่งมาเป็นของตัวเองเลยคอยดู 
ชิ......ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากผับและเดินไปที่มอร์เตอร์ไซด์ที่จอดอยู่(ซึ่งนั่นก็มอร์เตอร์ไซด์แจน)ก่อนจะขับออกไปและระหว่างทางเข้าก็รู้สึกเหมือนมีใครตามมา ....ทำไมรู้สึกเหมือนมีใครตามมานะ คงคิดมากเองแหละมั้ง....



เอเลนเดินเข้าไปที่ล๊อบบี้โรงแรมก่อนจะโทรไปที่เบอร์แจนอีกครั้ง
[ตอนนี้ผมอยู่ตรงล๊อบบี้โรงแรมแล้วนะครับคุณลงมารับผมได้ยังอ่ะครับ]
[เอ่อคือพอดีฉันยังอยู่ในสภาพที่ลงไปไม่ได้อ่ะค่ะคุณขอคีย์การ์ดสำรองจากพนักงานได้เลยค่ะ]
[อ่อได้ครับว่าแต่คุณชื่อไรอ่ะครับ]
[อาร์มินค่ะ ว่าแต่คุณล่ะค่ะ]
[เอเลนครับยินดีที่ได้รู้จัก งั้นเดี๊ยวแปบนึงนะผมจะไปรับแจนลงมาให้]
[ไม่ต้องรีบมาก็ได้ค่ะ]
[อันน่อวเอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนนะครับผมจะมารับมันกลับบ้านเดี๊ยวมันก่อเรื่องไรขึ้นมาอีก]



เด็กหนุ่มวางสายก่อนจะเดินมาบอกตรงเค้าท์เตอร์พนักงานว่าขอคีย์การ์ดห้อง704และเมื่อบอกว่าอาร์มินมาพักพนักงานจึงรีบหยิบคีย์การ์ดสำรองมาให้ร่างสูงโปร่งทันที.....โหดูเหมือนคราวนี้แจนมันจะเล่นใหญ่นะเนี่ย อาร์มินไรนี่คงจะเป็นคุณหนูลูกนักธุรกิจไรงี้แน่เลยโรงแรมโครตมหาแพงขนาดนี้คืนนึงคงทำเราขนร่วงทั้งตัวแน่....



ร่างสูงโปร่งเดินมาตรงที่ลิฟท์โรงแรมและก็เห็นกับชายหนุ่มร่างเล็กใส่เสื้อสูทที่มีบอร์ดี้การ์ดใส่สูทชุดดำตามล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้คงจะรวยน่าดูแถมยังหน้าตาดีอย่างกับดาราอีกจะติดก็ตรงส่วนสูงที่ไม่ได้มาตฐานนี่แหละ 


เอเลนเอาแต่หัวเราะอยู่ในใจและคิดว่าคนที่เพอร์เฟ็คขนาดนี้แต่ดันเตี้ยชะมัด เมื่อลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น7เอเลนก็เดินตามหาห้อง704และเมื่อเห็นเขาก็เคาะประตูที่หน้าห้องเพื่อความแน่ใจเสียงเล็กขานรับและเปิดประตูให้เขา..


อ้าวในเมื่อมานี่ยังไงก็เปิดประตูให้อยู่แล้วยังจะให้เราขอคีย์การ์ดจากพนักงานเพื่อให้เสียเวลาทำไมว่ะ....



เอเลนเมื่อเห็นร่างเล็กในชุดคลุมอาบน้าที่ตัวเปียกและเดาได้ว่าพึ่งไปอาบน้ำแต่สิ่งที่สะกดสายตาเอเลนไว้คือหน้าอกคัพCและร่างกายส่วนที่เปียกน้ำที่มองแล้วโครตจะเซ็กซี่ของร่างเล็กตรงหน้า



"เอ่อคุณเอเลนค่ะ ไม่เข้าไปหรอค่ะ"
เอเลนที่นิ่งไปซักพักก่อนตอบกลับหญิงสาวตรงหน้าว่า "ค ครับ"...โอ๊ยสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยเรา แจนนี่โชคดีจริงนะเนี่ยได้ผู้หญิงที่ทั้งสวยน่ารักเซ็กซี่แถมรวยอีกต่างหาก....



ร่างโปร่งเดินเข้ามาในห้องและเห็นเพื่อนตัวเองในสภาพเปลือยเปล่ากำลังหลับอยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ ร่างสูงหันมามองที่หญิงสาวข้างหลังตัวเองอีกครั้ง แต่ปรากฏว่าโดนช๊อตจนหมดสิไปอีกคน อาร์มินถอนหายใจเฮือกใหญ่แต่ก็รู้สึกดีที่ทำงานเสร็จแล้ว

"เก่งจังนะเจ้าหนู"อาร์มินตกใจเล็กๆก่อนจะหันหลังกลับไปมองชายหนุ่มที่เป็นที่มาของเสียงที่เขาได้ยิน

"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณรีไวล์ เป็นเพราะความคิดของคุณฮันซี่มากกว่า"
"แต่นายก็ยั่วเก่งใช้ได้ แต่เสียดายไม่ใช้สเป็กฉัน"
"สเป็กคุณรีไวล์เป็นแบบไหนผมยังไม่รู้เลยว่าแต่คุณจะพาเอเลนกับแจนไปที่ออฟฟิสหรือที่คอนโดคุณดี"
"เอาเป็นว่าไปคอนโดฉันดีกว่าแล้วเดี๊ยวให้ไรเนอร์กับเบลทรูทแบกไปแล้วกัน"
"โอเคครับงั้นเดี๊ยวผมไปเปลี่ยนชุดนะ"
"อ่องั้นนายจะเปลี่ยนเป็นเมดหรือพยาบาลดีหล่ะแต่ฉันว่าเมดเหมาะกับนายมากกว่านะ"
"ผมหมายถึงเปลี่ยนกลับเป็นผู้ชายหน่ะครับ"
"นายเป็นผู้หญิงแหละเหมาะกว่าเยอะแล้วอีกอย่างฉันยังไม่อยากให้เจ้าหน้าม้านั่นรู้ว่านายเป็นผู้ชายเพราะฉันว่านายน่าจะแกล้งถามเรื่องของเอเลนจากหมอนั่นได้"
"คุณรีไวล์นี่ดูท่าจะสนใจเอเลนอยู่ไม่น้อยเลยนะครับ"
"เออน่า นายไปกับยัยเพี๊ยนนั่นแล้วกันเอาไอ้หนูหน้าม้าไปด้วยส่วนเอเลนเอาไว้ที่ฉันก่อน"
"โอเคครับ"...โถ่คุณรีไวล์จะบอกว่าอยากได้ตัวเอเลนก็บอกผมมาตรงๆ็ได้หน่า....



ร่างใหญ่ทั้งสองถูกแบกโดยชายหนุ่มชูดสูทสีดำสุดเนี๊ยบสองคนเอเลนโดนแบกโดยไรเนอร์ส่วนแจนก็ถูกแบกโดยเบลทรูททั้งคู่รวมทั้งอาร์มินและรีไวล์ลงจากลิฟท์ เมื่อถึงตรงล๊อบบี้โรงแรมก็แยกกันไปคนละทาง "อ้าวอาร์มินหวัดดี" สาวร่างสูงใส่แว่นและรวบผมที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่เอ่ยทักอาร์มินในชุดกระโปรงสีชมพูพาสเทลฟูฟ่อง"นายนี่เหมือนผู้หญิงจิงๆเลยนะ ว่าไงติดใจชุดแบบผู้หญิงหรอ"
"เปล่าซักหน่อยครับก็คุณรีไวล์บังคับให้ผมใส่อ่ะ"อาร์มินทำแก้มป่องและแสดงออกว่างอนอย่างชัดเจน



"แล้วรอยที่คออ่ะท่านได้แต่ใดมา"อาร์มินที่เปลี่ยนท่าทางจากงอนมาเป็นเขินจนหน้าแดงตอบกลับไปว่า"ก็แผนคุณนั่นแหละที่บอกให้ผมปลอมเป็นผู้หญิงแล้วให้ล่อแจนให้ติดกับอ่ะ"



"โห สงสัยว่าจะไม่ได้มีแค่ที่คอนะหน่ะ หมอนั่นจูบนายด้วยใช่มั้ยล่า"
"ปะ เปล่าซักหน่อย"...คุณฮันซี่รู้ได้ไงเนี่ยเรายังไม่ได้บอกเลย..
"โกหกไม่เนียนเลยนะ" อันซี่พูดพลางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาและเปิดไปที่คลิปตอนที่แจนกับอาร์มินกำลังจะทำอะไรต่อมิอะไรอยู่
"เป็นจูบที่ร้อนแรงมากเลยนะไรเนอร์ส่งมาให้ฉันดูแล้วหล่ะ
"หนิ นี่ไรเนอร์ไปถ่ายตอนไหนเนี่ยแล้วจะไว้ทำไมล่ะครับ"
"คำสั่งฉันเองแหละจ้า ก็แจนยังไม่รู้ไม่ใช่หรอว่านายเป็นผู้ชายเดี๊ยวพอไปถึงที่คอนโดนายก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนก่อนก็ได้นะชั้นว่าแจนคงจะตื่นพรุ่งนี้ตอนสายๆแหละ"


@คอนโดรีไวล์
ร่างบางที่หลับอยู่ลืมตาขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นดวงตาสีเขียวมรกตสวย 
"อ้าวๆตื่นเร็วไอ้หนูรอพ่อแกตัดริบบิ้นรึไง!!!"
"พ่อฉันตายแล้วเว้ย!!!"
"ใช่ตายเพราะมันติดหนี้ไงหล่ะ!!!"
"พ่อฉันถูกรถชนเว้ย!!! ว่าแต่แกไอ้เตี้ยที่อยู่ตรงลิฟท์เมื่อกี๊นี่"
"ใครเตี้ย!!!"
แข้งหนักถูกอัดเข้ากับหน้าของเอเลนเข้าอย่างจัง โลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากปากของเด็กหนุ่มเป็นสาย หน้าหล่อเป็นรอยม่วงช้ำ
"ใครสั่งใครสอนให้เรียกผู้ใหญ่ว่าไอ้เตี้ยฮ่ะ!!!"
"แล้วพ่อนายไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ!!!"
"แต่พ่อนายตายเพราะรถนั้นตั้งใจชนต่างหาก!!!"
คำพูดออกจากปากแล้วแข้งเท้าหนักๆบุรุษร่างเล็กแต่แข็งแกร่งถูกซัดซ้ำหลายทีบนหน้าของเอเลน
"ห้ะ!!พ่อ"
"ไช่ไอ้หมอคริชานั่นมันตายเพราะคนฆ่า"
"แล้วแกฆ่าเขาทำไม!!"
"บอกให้พูดดีๆ ไอ้เด็กเวรนี่สอนยากจังนะ"มือหนาจับเส้นผมของเด็กหนุ่มแล้วกระชากให้เงยหน้าขึ้น
"คะ คุณฆ่าพ่อผมทำไม"
"ดีหิน แต่ฉันไม่ได้ฆ่า ไอ้แก่นั่นไม่ได้ติดหนี้ฉันคนเดียวหนิ"
น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กหนุ่มที่มีเลือดโชกเต็มหน้า

"แต่ฉันจะบอกข่าวดีให้ พ่อนายยังไม่ตาย"
"ห้ะ!!"
"เพราะฉะนั้นหนี้ฉันจะมาเก็บกับนาย"
ร่างเล็กเขยิบเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแต่ยังคงความเย็นชาไว้ 
"ผะ ผมพอจะมีติดตัวอยู่บ้าง แต่พ่อผมติดคุณไว้เท่าไหร่ครับ"
"เอาเป็นว่าเราไปคุยรายละเอียดทีหลัง แต่ตอนเนี้ย Good night "
คราวนี้ร่างบางสลบลงไปกับพื้นด้วยเข่าหนักๆของรีไวล์ 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หึไอ้หนู ฉันไม่ใข่หลินหลานเซ่อที่จะใจดีเหมือนในนิยายหรอกนะ 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
และนายก็คงจะไม่ได้ฉลาดขนาดฤทัยนาค 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แบบเนี้ยอาจเหมือนฉันโกงนายเลยนะ "เอเลน เยเกอร์"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นี่!!!นายสัญญากับตัวเองไว้แล้วนะรีไวล์ ว่านายจะไม่รักใคร จะไม่ผูกพันธ์ เพราะรู้ดีว่าการที่ต้องเสียคนที่รักไป มันเจ็บแค่ไหน


TBC. 

Part 3 Cast Lots

Chocolate warm your heart
ตอนที่3: Cast Lots 
เฮ้ย! นี่มันอะไรฟระ ใครเค้าจุดประทัดกันวันนี้!!!!ยังไม่ตรุษจีนมั้ยแล้ว2คนที่จุดประทัดนี่มันใครว่ะ 
สายตาสีฟ้ามองไปที่ผู้ชายสองคนที่จุดประทัดเล่นกันอยู่ คนนึงเป็นผู้ชายตัวสูง มีกล้ามเหมือนพี่มิคาสะ แต่มีผมสีน้ำตาลอ่อนและนัยน์ตาสีเปลือกไม้ ส่วนอีกคนที่หน้าไม่ค่อยจอยเท่าไหร่ ที่มีส่วนสูงเอ่อ....ไม่ได้มาตรฐาน แต่ก็โครตหล่อ ออกแนวขรึมๆตาคมๆ ตาสีขี้เถ้า ผมสีดำสนิท
"อะไรวะเนี่ย"พี่มิคาสะร้องเสียงหลง
"ยินดีต้อนรับสู่บ้านใหม่!"ชายคนนึงพูดขึ้นอยากร่างเริง
คนนึงดูมีอายุหน่อย ส่วนอีกคนอายุน่าจะเท่าฉันอยู่ แล้วตาสองคนนี้มันเป็นใครวะ-_-
"เอ่อ..หวัดดีค่ะ"
"อ้าว แอนนี่"ผู้ชายที่อายุเท่าๆฉันเรียกชื่อฉัน
"นายเป็นใครน่ะ"
"ก็แจนไง"
"แจน..."
"ฉันเรียนไฮสกูลที่เดียวกับเธอ คุ้นๆมั้ย"
"ไม่มั้ง"
"ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเรารู้เรื่องที่เธอจะมาอยู่บ้านแล้วล่ะ"
"อืม งั้น...ฉันขึ้นไปก่อนนะ"ฉันพูดจบก็หยิบกระเป๋าขึ้นไปด้านบน
"เดี๋ยวครับ"
ผู้ชายอีกคนเรียกฉันไว้
"คะ?"
"พี่ช่วยครับ"
พูดจบเขาก็ยกประเป๋าฉันขึ้นไปให้
"เออ ไอ้น้องชาย"ผู้ชายที่ยกกระเป๋าให้ฉันพูดขึ้น
"ฮ่ะ"
"จะให้แอนนี่นอนห้องไหนล่ะ"
"ห้องผมครับ:)"
"หึ ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ:)"สีหน้าไร้อารมณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้มิคาสะไอ้น้องตัวร้าย คิดไรในหัวฉันรู้นะเว้ย
เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวนะมีการยิ้มส่งกันด้วยอะ เป็นรหัสลับหรือเขาสองคนเป็น...ไม่ใช่ละปัญหาคือฉันต้องนอนห้องเดียวกับพี่มิคาสะหรอไอ้บ้าโรคจิตเอ๊ย เกิดมายังไม่เคยนอนกับผู้ชายยกเว้นพ่อกับพี่ไรเนอร์เลย ถ้าแกทำไรฉันนะ ฉันจะแจ้งความข้อหาพรากผู้เยาว์นะเว้ยT_T

ชั้น2

"แอนนี่มีอะไรก็บอกพี่นะ พี่ชื่อรีไวล์"
"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"
คนอะไรวะชื่อรีไวล์ ชื่อเหมือนเคยได้ยินจากหนังเรื่องattack on titan-_-(แอนนี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรอยะ:คนเขียน)
เออ ลืมสำรวจห้องเลย ( -_-)-->มองซ้าย <--(-_- )
มองขวา เฮ้ย! มันมีเตียงเดียวหรอวะ!!!!!!!Y_Y ชีวิตทุกข์ระทมเสียนี่กระไร-_-;ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต นี่คิดไรอยู่ว่ะเนี่ย โอ๊ยๆๆๆทำไมไอ้พี่บ้าต้องส่งฉันมาเจออันตรายด้วยว่ะเนี่ย
.
.
.
.
.
4ชม.ผ่านไป
ก๊อกๆ อ้าวหลับไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยเรา
ก๊อกๆๆๆ
"ค่า"
"แจนเองเปิดประตูเข้าไปได้มั้ย"
"อืม"
แอ๊ดดด
"ลงไปกินข้างเย็นได้แล้ว"
"โอเค"
ฟุดฟิดๆ (ได้กลิ่นหอมมาแต่ไกล)
"แอนนี่ พอดีวันนี้เรามีปาร์ตี้จับฉลากฉลองมีคนมาอาศัย"พี่รีไวล์พูด
"จับฉลาก?"
"ใช่แต่มิคาสะมันยกสิทธิ์ให้น่ะ"
"จะดีหรอ"ฉันหันไปหาพี่มิคาสะ
"อือ เธอน่ะจับก่อนเลย"พี่มิคาสะพูด
มีห่อกระดาษอยู่แค่3ใบ-_-
ฟึ่บ ฉันหยิบได้เลข2อะ
"2"
"2ของไอ้แจนนี่หว่า ไปหยิบมาดิ๊"พี่รีไวล์บอก
"เออน่าลุงเตี้ย!!"
รีไวล์แผ่รังศีอัมหิตใส่มิคาสะทันทีที่มิคาสะพูดและเดินไป 
ขลุ้ก ขลุ้ก ฉันเขย่ากล่อง มันคืออะไรน่ะ จะแกะละนะ
แควกๆๆ มันคือ...กล่องอีกใบ แควก กล่อง...อีกใบ เฮ้ยยยยมันจะมีสิบกล่องใช่มั้ยยยย แควก เฮ้อ ในที่สุดมันก็คือ...รูปของแจน!!!!!!!!!!!!! ใครอยากได้วะเนี่ยไอ้หน้าม้า
"เฮ้ย แจนคือระ?"ฉันถาม
"ดูด้านหลังก่อน"แจนบอก
'ฉันเป็นของเธอแล้ว'
เฮ้ยยยยยย เป็นของเธอมันหมายความว่าอะไรอะหรือว่า.....อ๊ากกกกกกกก
"เธอสามารถใช้งานฉันได้ตลอดชีพ ยินดีด้วยนะ"
แจนตอบ
จ้า ดีใจT_T ฉันจะไปใช้งานแกทำไม่ว่า 
"ต่อไปๆ รีไวล์จับบ้าง"
พี่มิคาสะบอก
"ได้เบอร์1"
"เปิดเลยๆฉันฉันเอง"พี่มิคาสะพูดต่อ"นายต้องดีใจที่ได้ของฉัน"
"มันคืออะไรอะ"ฉันถาม
"ดูเอาละกัน"
แควก! มันคือ...
แผ่นซีดี-_-
"แผ่นอะไรวะมิคาสะ แผนเปล่าๆไม่ได้มีรูปอะไรเลย"
"555ขำว่ะ เปิดดูสิ"
ฟึ่บ พี่รีไวล์รีบใส่แผ่นซีดีทันที
แอบเก็บเอาไว้ บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ทั้งๆที่ฉันรักเธอรักเธอกว่าใคร~~~~~~
โฮลี่ ชิท เพลงโปรดช้านนนน สิ่งที่ถวิลหามานาน>~<
"เพลงไรอะ"แจนถาม
"เพลงที่ฉันชอบน่ะ"พี่มิคาสะตอบ"เป็นไงชอบมั้ยรีไวล์"
"O_0(ช็อก)แต่แผ่รังศีทะมึนกลบ"<---รีไวล์
"ฉันชอบ!!! ถ้าพี่ไม่เอาฉันขอนะ>_<"

TBC.

Part 2 Welcome

Chocolate warm your heart
ตอนที่2:ยินดีต้อนรับ Welcome 
นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ยที่อยู่ๆจะต้องไปอยู่บ้านคนอื่น กะว่าจะกลับบ้านไปนอนฟังเพลงยันเที่ยงคืน เซ็งชิ*หายเลย -_-;
"น้องแอนนี่เหม่ออะไรครับรีบขึ้นรถเร็ว"
"อืม"ฉันตอบพร้อมพยักหน้า
5นาทีผ่านไป~ ในรถ ร่างบางนั่งมองออกไปนอกกระจกรถ มือเท้าคางแล้วนั่งเงียบๆ
เหี้ยเอ๊ย นั่งรถมาไม่คิดจะชวนคุยอะไรเลยหรอว่ะอึดอัดชะมัดT_T
"ไม่คุยอะไรกันหน่อยหรอ"
พี่มิคาสะถาม เปิดปากได้ซะทีนะ-_-
"ก็จะคุยเรื่องไรล่ะ"
"คือว่าบ้านพี่น่ะคือร้านขนม^-^"
ห๊ะ!
"แล้ว?"
"ก็ไม่มีเรื่องจะคุยไง หรือจะให้เปิดเพลง"
หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็เปิดเพลงให้ฉันฟัง
เธอมาได้ทันเวลาพอดี~อย่างกับรู้ใจ เธอมาได้ทันเวลาพอดี~หยั่งกับนัดกันไว้ มาทันเวลาที่ช้านนนนคิดถึงซักคนก็กลายเป็นเธอ~~
ห้ะ คิดว่าฉันมุ้งมิ้งนักรึไงนะหมอนี่
"เอ่อ พี่ว่าปิดดีกว่าเนอะดูท่าน้องจะไม่ค่อยชอบเพลงนี้ซักเท่าไร"
แหงสิ หวานเยิ้มซะ แต่ช่างเหอะเมื่อไรจะถึงบ้านวะ เบื่อนะเนี่ยนั่งรถกับคนที่ไม่คุ้นชินเนี่ยT_T
.
.
.
ผ่านมา10นาที ช้าราวกับสล็อตข้ามถนนT_T
"น้องแอนนี่"
"หืม?"
"คือว่าเรามาทำความรู้จักกันดีกว่านะ พี่ชื่อมิคาสะ แอคเคอร์แมนนะอยู่ปี1 คณะศิลปศาสตร์การอาหาร"
"อืม ก็เปิดร้านขนมนี่"
"น้องรู้หรอ"
"ก็บอกหนูไปไงจำไม่ได้หรอ"
"ก็ไม่คิดว่าน้องจะจำ แหะๆ"
"หนูไม่ได้ความจำปลาทองนะ!"
"โอเคๆตาน้องละแนะนำตัวหน่อยพี่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับน้องเลยนะ"
"ชื่อแอนนี่ เลออนฮาร์ทไฮสกูลเกรด9"
"เกรด9คือไร"
ไอ้โง่เอ๊ย
"ก็ม.3แหละ อยู่ไฮสกูลเขาเรียกเกรด9"
"งั้นน้องก็อายุ15ใช่มั้ย"
"ใช่แต่เดี๋ยวก็16แล้วอีก2อาทิตย์วันเกิดหนู"
"เกิดวันที่เท่าไรอะ"
"22 มีนา...ว่าแต่พี่จะรู้ไปทำไมหล่ะ"
"ไม่บอก^^"
กวนอยู่ได้นะมึง!?!?!
"ถึงบ้านพี่แล้วคร้าบ"
นี่น่ะหรอบ้านพี่มิคาสะ โอ้โหร้านสวยมาก ชื่อร้านว่า...roseที่แปลว่ากุหลาบนั่นเอง อยากจะบอกว่าเป็นร้านที่โคตรสวย วิวดีมาก ด้านหน้าร้านมีป้ายยักษ์เขียนว่า Rose แล้วก็มีรูปปีกแปลกๆอยู่ 
"มองตาไม่กระพริบเชียวนะ สวยละสิ มาๆเข้าบ้านเถอะ ที่พักน่ะอยู่ชั้น2นะ"
"เออ..."
"พี่ช่วยยกกระเป๋าให้"
เขาก็...สุภาพบุรุษดีนะ^-^
"ขอบคุณนะ"
"แหม ไม่สุภาพเลย ขอบคุณค่ะสิ"
ไม่สุภาพละ กวนมากกว่า-_-;
"ยินดีต้อนรับสู่บ้านแสนสุขนะ!!!!"
"ปุ้ง ปั้ง ปุ้ง ปั้ง!!!!!"
อะจะอะ ประทัด!?!กับใครก็ไม่รู้อีก2คน บ้านหลังนี้มันปกติป่าววะ!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!

จบไปล้าวกับตอน 2 เอาจริงๆโปรเจกนี้คิดขึ้นโดยไรต์เน่ แต่ไรต์เปรมอย่างอิชุ้นต้องมารับหน้าที่เขียนตอนของมิคาสะและแอนนี่ ไรต์โฟล์คเขียนของแจนมิน แล้วยัยไรต์เน่ตัวดีก็ดันเขียนของหนูเลนกับเฮีย 
ภาพกำลังจะตามมานะจ๊ะไม่ต้องรีบ อิอิ

Part 1Suddenly

Chocolate warm your heart
ตอนที่1:บทนำ Suddenly 
โอ๊ย ร้อนเป็นบ้าเลย อุตส่าห์รีบวิ่งออกจากไฮสกูลก่อนเวลาเพื่อมารับไอ้พี่ไรเนอร์ที่มหาลัยกลับต้องมาตากแดดอยู่อย่างนี้ไม่มาจะดีกว่าอีกT_T ร่างเล็กที่วิ่งมาจากโรงเรียนพลางหอบจนตัวโยนเมื่อมาถึงอ่อฉันแอนนี่ เลออนฮาร์ท ฉันอยู่ไฮลสกูลโรงเรียนชินเกคิ ส่วนคนที่ฉันพึมพำเมื่อกี้นี้คือพี่ชายจอมซื่อบื้อ ที่เรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ IR 
"แอนนี่! พี่มาแล้ววววววว"
นั่นไงส่งเสียงมาซะดังเลย
"ไอ้คุณพี่ วันนี้กลับเองไม่ได้หรอวะต้องให้มารับอะ"
"โถ่ๆๆ อย่าโกรธพี่เลยความจริงก็กลับได้แหละ..."
"แล้วพี่จะไลน์มาซะรัวว่าให้มารับทำไมถ้ากลับเองได้"
"อย่าเพึ่งโกรธพี่สิ ความจริงคือพี่จะแนะนำให้แอนนี่รู้จักกับเพื่อนพี่น่ะ"
เพิ่อนพี่งั้นหรอ มีแต่บ้าๆทั้งนั้น โดยเฉพาะเบลทรูท-_-
"ไม่อยากรู้จัก"
"แน่ะ อย่ามากวนเลย เออมันมาพอดี เฮ้!มิคาสะ"
"อ้อ น้องสาวแกมาแล้วหรอ"
"เออ"
พี่มิคาสะ(ที่เพึ่งรู้จักเมื่อกี้)เดินมาหาฉันกับพี่ไรเนอร์ เขาเป็นผู้ชายร่างสูง ผมสีดำสนิท ตาสีนิลสวย ยิ่งเวลาเหงื่อออกยิ่งเห็นซิกแพ็กที่อยู่ภายในเสื้อเชิ้ตนั่นชัดเจน เห้ยแล้วนี่ฉันไรอยู่เนี่ย
"หวัดดีพี่มิคาสะ"
"สวัสดีครับ^-^"
ยิ้มไรฟะ-_-
"คือว่าพี่จะไปค่ายของคณะ2อาทิตย์น่ะ"
ไรเนอร์พูดขึ้น
"แล้ว?"
"พี่ก็เลยจะให้แอนนี่มาอยู่กับพี่มิคาสะน่ะ"
"ไม่เอาเว้ย"
"ต้องเอาเพราะพี่ยูมิลก็ไม่อยู่บ้าน ฉะนั้นแอนนี่ต้องอยู่กับ"
ชิ อยากให้พี่ยูมิลอยู่บ้านโว้ย พี่ยูมิลคือพี่โตสุดของบ้านนั่นแหละ ชีชอบไปทริปนู่นทริปนี่อยู่เรื่อย ไม่ค่อยอยู่บ้าน แถมทุกทริปยังพาคริสต้าเพื่อนที่ควบตำแหน่งพี่สะใภ้ฉันไปด้วยตลอด -_-
"แล้วนายไม่ไปค่ายล่ะ"
"อ๋อ ฉันอยู่คนละคณะกับไรเนอร์น่ะ แต่รู้จักกัน ทำไมล่ะกลัวฉันเหรอ?"
"ปล่าว" ไอ้บ้าไม่ให้กลัวได้ไง ดูจากกล้ามแล้วแรงเยอะขนาดนี้ ถ้าทำไรฉันขึ้นมาจะสู้ได้มั้ยล่ะ
ชิ ไม่อยากไปเว้ยY_Y
"เอาเถอะ คุยกันอยู่ได้เสียเวลาไปเลยดีกว่า"
ไรเนอร์พูดขึ้น
"วันนี้เลยหรอ?!?"
"ใช่พี่เตรียมของไว้ให้แอนนี่แล้วนะ ถึงบ้านมิคาสะก็ไลน์มาบอกด้วยล่ะ บายย^-^"
"=[]="
ไม่บอกกันซักคำ อะไรจะกระทันหันได้ขนาดนี้

รักเอย (black butler Ciel X Alois) EP1