Mafia Attack on Titan[Yaoi Eren X Levi & Armin X Jean]{18+} Chapter 1 การเจอกันครั้งแรก
ฟิคนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชายและมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะแก่เยาวชน แต่ถ้าคุณเป็นเยวชนชาววายแล้วไม่จำเลยอายุเป็นเพียงตัวเลขสำหรับสาววายนะแจ๊ะ
ในค่ำคืนเวลาสี่ทุ่มครึ่งวันศุกร์ที่ผับแห่งหนึ่งเด็กหนุ่มสองคนที่คนหนึ่งเป็นชายร่างสูงและดูบึกบึน มีผมสีเปลือกไม้และแววตาสีวอลนัทนามว่า "แจน" ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มร่างสูงเช่นเดียวกันแต่เป็นสูงบางและมีแววตาเขียวมรกตสวยนามว่าเอเลน
"เห้แจนมองไรว่ะ" เอเลนถามแจนที่กำลังมองไปที่สาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ "ก็ดูนั่นดิ โครตน่ารักอ่ะ"
"เห้แจนมองไรว่ะ" เอเลนถามแจนที่กำลังมองไปที่สาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ "ก็ดูนั่นดิ โครตน่ารักอ่ะ"
"แกนี่หน้าม่อไม่เปลี่ยนเลยจริงๆนะแจน"
"นี่เอเลนแกจะไปเข้าใจอะไร
ดูนั่นดิขาโครตขาวอ่า แล้วดูปากดิโครตน่าจุ๊บอ่ะตั้ลลาคตรงสเป็กสุดๆเลยอ่ะ"
ดูนั่นดิขาโครตขาวอ่า แล้วดูปากดิโครตน่าจุ๊บอ่ะตั้ลลาคตรงสเป็กสุดๆเลยอ่ะ"
แจนพูดพลางชี้ไปร่างเล็กที่ใส่เดรสสั้นเปิดไหล่สีขาว
"แกไปคุยดิแจน"
"แน่อยู่แล้วน่า....อ่อถ้าวันนี้ฉันไม่กลับบ้านนายก็คงรู้นะว่าไปไหน"
"อื้ม แล้วอย่าลืมล่ะ"
"ไม่ลืมหรอกหน่าแวะซื้อและ"
#Eren say
พูดจบแจนก็เดินไปที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งให้ผมอยู่ตรงนี้คนเดียว ชิ หมอนั่นคงต้องกลับมาแล้วบอกผมแน่ๆว่า "ไม่สำเร็จอีกแล้วอ่า ทำไมคนสวยจีบยากจัง" แต่คราวนี้มาแปลกดูเหมือนว่าแจนคงจะได้ตามหวังแฮะ
"หวัดดีครับ ชื่อไรอ่ะครับ"แจนเอ่ยถามหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่ใกล้กับเขามาก
"อ่อ อ อาร์มินค่ะ"เธอพูดอย่างร่าเริงและรอยยิ้มที่เธอยิ้มให้แจนก็ทำเอาแจนใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแถมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
"อ้าวว่าแต่คุณ..."
"อ่อผมแจนยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"ว่าแต่...เข้าหาผู้หญิงอย่างเงี้ยต้องการอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ"
"หัวไวดีหนิคนสวย ว่าแต่เธอสนใจมั้ยล่ะ"
อาร์มินยังไม่ทันตอบกลับแจนก็จับมืออาร์มินไว้และพาเธอไปที่ข้างห้องน้ำหลังผับซึ่งที่นั่นแจนที่มาที่นี่บ่อยอยู่แล้วจึงรู้ดีอยู่แล้วว่าที่นั่นไม่มีกล้องวงจรปิดถ้าเขาจะทำอะไรตรงนั้นก็ไม่มีใครเห็น
เขาเดินเข้าใกล้อาร์มินขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้อาร์มินติดกำแพงแล้วเขาประทับริมฝีปากหนานั้นลงที่ริมฝีปากบางของอาร์มิน
ลิ้นร้อนค่อยๆเข้าไปในโพรงปากนั้นเพื่อรับความหวานจากลิ้นอีกฝ่ายลิ้นร้อนตวัดเล่นกับลิ้นที่อยู่ข้างในอย่างเร่าร้อน มือซ้ายแจนโอบเอวร่างเล็กไว้และค่อยๆเลื่อนลงมาที่ต้นขามือขวาที่ไม่อยู่นิ่งจับขาทั้งสองข้างแยกออก
แจนค่อยๆถอนจูบนั้นออกอย่างเชื่องช้าและค่อยไล่มาที่ลำคอระหงส์ก่อนจะสร้างรอยสีกุหลาบที่คออาร์มินเพื่อตรีตราความเป็นเจ้าของ เขาเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะก็จริงแต่ไม่มีร่างกายไหนที่เขาต้องการเป็นเจ้าของขนาดนี้มาก่อน
ฟึ่บ!!!!
แจนหมดสติไปกับเครื่องช๊อตไฟฟ้าที่อาร์มินช๊อตจากด้านหน้าร่างใหญ่ที่ตอนนี้หมดสติไป
หน้าซุกอยู่กับหน้าอกร่างเล็กและถูกอุ้มขึ้นโดยชายที่ร่างใหญ่กว่าเขาและมีผมสีน้ำตาลอ่อน
"อาร์มิน นายนี่เก่งจริงๆเลยนะปลอมเป็นผู้หญิงได้สุดยอดเลย หมอนี่ถึงกับอดใจไม่ไหวเลยนะเนี่ย"ร่างสูงเอ่ยชมอาร์มิน
"สุดยอดตรงไหนล่ะครับถ้าเกิดผมไม่มีเครื่องช๊อตไฟฟ้านี่ผมอาจเสียความบริสุทธิ์ให้แจนไปแล้วก็ได้นะครับไรเนอร์"
"เป็นใครก็ไม่น่าห้ามใจไหวนะ อ่อคุณฮันซี่ฝากบอกมาหน่ะว่าอย่าเพิ่งเปลี่ยนชุดนะเดี๊ยวเหลือเอเลนอีกคน"
"เอ๋ผมไม่เอาแล้วนะ นี่แค่แจนคนเดียวยังขนาดนี้เลยอ่ะ"
"ว่าแต่แจนไรนี่ก็ใช้ได้เลยนะ"ไรเนอร์พูดพลางชี้ไปที่รอยตรีตราความเป็นเจ้าของที่แจนสร้างไว้ที่คออาร์มิน อาร์มินหน้าแดงก่อนจะพูดกลบเกลื่อนว่า
"เอ่อเอาเป็นว่าเราจะทำไงต่อดีล่ะครับ"
"เรื่องนั้นหน่ะคุณฮันซี่เตรียมไว้แล้ว เดี๊ยวนายแอ๊บหญิงแล้วโทรไปหาเอเลนบอกว่าแจนมันจัดหนักเกินจนหลับเละไปแล้วไปให้ไปรับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7 ด้วย"
"เด๊ะ เดี๊ยวนะงั้นแปลว่าเราก็ต้องสถานะการให้เอเลนเชื่ออ่ะหรอครับ"
"แน่อยู่แล้วไปที่โรงแรมโรสแล้วจัดฉากไว้เลยนะ"
"โถ่ไม่ถามความเห็มผมซักคำ"
ไรเนอร์ขับรถมาส่งอาร์มินที่โรงแรมโรสและอุ้มแจนไปที่ห้อง 704 ชั้น7และเหวี่ยงร่างสูงนั้นลงบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์แจนที่ไม่ได้สติได้แต่ละเมอออกมาว่า "อะ อาร์ อาร์มิน" อาร์มินหน้าแดงเล็กน้อยและใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นแจนที่กำลังหมดสติอยู่พูดถึงแต่เขา
"น่ออออวหมอนี่ถ้าจะหลงนายจริงนะเนี่ยละเมอออกมาเป็นนายเลย"
"อะ เอาเป็นว่าผมต้องทำจริงๆใช่มั้ยเนี่ย"
"ก็แน่อยู่แล้ว โชคดีนะ" ไรเนอร์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างสบายใจเหลือไว้แต่อาร์มินที่อยู่กับร่างใหญ่ที่หมดสติอยู่
อาร์มินถอดเสื้อแจ๊คเก็ตสีน้ำตาลของแจนออกและค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ดสีขาว เมื่ออาร์มินเห็นร่างใหญ่ที่เปลือยท่อนบนออกเผยให้เห็นร่างกายและกล้ามหน้าท้อง ผิวสวยที่มีเหงื่อผุดขึ้นนั้น
"ละ เลือด"อาร์มินที่เลือดกำเดาไหลเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อกี้เขาวิ่งไปหยิบทิชชู่มาอุดจมูกเพื่อห้ามเลือดและก็ปลดกางเกงยีนส์ออก ตอนนี้แจนเหลืออยู่แต่บ็อกเซอร์สีเทาตัวเดียว อาร์มินที่ลังเลว่าจะถอดออกดีมั้ย....โถ่ไม่น่าเลยเรา จะทำไงต่อดีหล่ะเนี่ย ถอด หรือไม่ถอดดี โอ๊ยคุณฮันซี่นี่ก็บ้าๆแผนบ้าๆไรขึ้นมาก็ไม่รู้อ่ะมันเปลืองเนื้อเปลืองตัวผมรู้มั้ยเนี่ย
RRRRRRRRrrrrrrrrrrr
อาร์มินกดรับโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอขึ้นโชว์เบอร์และชื่อของคนที่ทำให้เขาต้องเจออะไรแบบนี้
'อาร์มินอย่าลืมถอดให้หมดหล่ะ เดี๊ยวไม่สมจริง'
'จะดีหรอครับคุณฮันซี่'
'เอาน่าเดี๊ยวเอเลนก็ไม่เชื่อหรอก'
'ก็ได้ครับ'
อาร์มินเขินจนหน้าแดงแถมตัวร้อนผ่าวพยายามตั้งสติก่อนจะหลับตาปี๋แล้วดึงเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายในตัวของแจนออกและเอาผ้าห่มสีขาวของทางโรงแรมดึงให้กระจายออกก่อนจะเอามาวางบนตัวแจน และไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำของทางโรงแรม
"เอาน่าตั้งสติหน่อยสิอาร์มิน นายต้องทำงานให้เสร็จนะ"
อาร์มินเดินออกมาจากห้องน้ำและหยิบมือถือของแจนขึ้นมากดไปที่เบอร์ของเอเลนและทำน้ำเสียงให้ดูเป็นผู้หญิง
"คุณเพื่อนแจนใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ คุณผู้หญิงที่อยู่กับแจนใช่มั้ยครับ"
"ใช่ค่ะ คือช่วยมารับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7ห้อง 704 ได้มั้ยคะคือ เค้าหลับไปแล้วอ่ะค่ะ แล้วฉันไม่อยากให้ใครมาเห็นเขากองอยู่ในห้องสภาพนี้กับฉันหน่ะค่ะ"
"อ่อ งั้นเดี๊ยวผมไปแจนให้นะครับ"
เอเลนหัวเราะเล็กก่อนจะลุกจากที่นั่งและเดินไปทางออกผับ ...โหพึ่งรู้นะเนี่ยว่าเพื่อนเราก็ใช้ได้แค่แปบเดียวก็ได้สาวและไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าหมอนั่นทำอะไรบ้าง
หึโถ่เอ๊ยเจ้าหน้าม้าเอ๊ะหรือเจ้าหน้าม่อดีนี่ฉันต้องไปรับแกแถมยังต้องแบกแกกลับห้องอีกคอยดูนะถเานายเป็นแฟนยัยหัวทองนั่นเมื่อไหร่นะฉันแย่งมาเป็นของตัวเองเลยคอยดู
ชิ......ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากผับและเดินไปที่มอร์เตอร์ไซด์ที่จอดอยู่(ซึ่งนั่นก็มอร์เตอร์ไซด์แจน)ก่อนจะขับออกไปและระหว่างทางเข้าก็รู้สึกเหมือนมีใครตามมา ....ทำไมรู้สึกเหมือนมีใครตามมานะ คงคิดมากเองแหละมั้ง....
เอเลนเดินเข้าไปที่ล๊อบบี้โรงแรมก่อนจะโทรไปที่เบอร์แจนอีกครั้ง
[ตอนนี้ผมอยู่ตรงล๊อบบี้โรงแรมแล้วนะครับคุณลงมารับผมได้ยังอ่ะครับ]
[เอ่อคือพอดีฉันยังอยู่ในสภาพที่ลงไปไม่ได้อ่ะค่ะคุณขอคีย์การ์ดสำรองจากพนักงานได้เลยค่ะ]
[อ่อได้ครับว่าแต่คุณชื่อไรอ่ะครับ]
[อาร์มินค่ะ ว่าแต่คุณล่ะค่ะ]
[เอเลนครับยินดีที่ได้รู้จัก งั้นเดี๊ยวแปบนึงนะผมจะไปรับแจนลงมาให้]
[ไม่ต้องรีบมาก็ได้ค่ะ]
[อันน่อวเอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนนะครับผมจะมารับมันกลับบ้านเดี๊ยวมันก่อเรื่องไรขึ้นมาอีก]
เด็กหนุ่มวางสายก่อนจะเดินมาบอกตรงเค้าท์เตอร์พนักงานว่าขอคีย์การ์ดห้อง704และเมื่อบอกว่าอาร์มินมาพักพนักงานจึงรีบหยิบคีย์การ์ดสำรองมาให้ร่างสูงโปร่งทันที.....โหดูเหมือนคราวนี้แจนมันจะเล่นใหญ่นะเนี่ย อาร์มินไรนี่คงจะเป็นคุณหนูลูกนักธุรกิจไรงี้แน่เลยโรงแรมโครตมหาแพงขนาดนี้คืนนึงคงทำเราขนร่วงทั้งตัวแน่....
ร่างสูงโปร่งเดินมาตรงที่ลิฟท์โรงแรมและก็เห็นกับชายหนุ่มร่างเล็กใส่เสื้อสูทที่มีบอร์ดี้การ์ดใส่สูทชุดดำตามล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้คงจะรวยน่าดูแถมยังหน้าตาดีอย่างกับดาราอีกจะติดก็ตรงส่วนสูงที่ไม่ได้มาตฐานนี่แหละ
เอเลนเอาแต่หัวเราะอยู่ในใจและคิดว่าคนที่เพอร์เฟ็คขนาดนี้แต่ดันเตี้ยชะมัด เมื่อลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น7เอเลนก็เดินตามหาห้อง704และเมื่อเห็นเขาก็เคาะประตูที่หน้าห้องเพื่อความแน่ใจเสียงเล็กขานรับและเปิดประตูให้เขา..
อ้าวในเมื่อมานี่ยังไงก็เปิดประตูให้อยู่แล้วยังจะให้เราขอคีย์การ์ดจากพนักงานเพื่อให้เสียเวลาทำไมว่ะ....
เอเลนเมื่อเห็นร่างเล็กในชุดคลุมอาบน้าที่ตัวเปียกและเดาได้ว่าพึ่งไปอาบน้ำแต่สิ่งที่สะกดสายตาเอเลนไว้คือหน้าอกคัพCและร่างกายส่วนที่เปียกน้ำที่มองแล้วโครตจะเซ็กซี่ของร่างเล็กตรงหน้า
"เอ่อคุณเอเลนค่ะ ไม่เข้าไปหรอค่ะ"
เอเลนที่นิ่งไปซักพักก่อนตอบกลับหญิงสาวตรงหน้าว่า "ค ครับ"...โอ๊ยสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยเรา แจนนี่โชคดีจริงนะเนี่ยได้ผู้หญิงที่ทั้งสวยน่ารักเซ็กซี่แถมรวยอีกต่างหาก....
ร่างโปร่งเดินเข้ามาในห้องและเห็นเพื่อนตัวเองในสภาพเปลือยเปล่ากำลังหลับอยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ ร่างสูงหันมามองที่หญิงสาวข้างหลังตัวเองอีกครั้ง แต่ปรากฏว่าโดนช๊อตจนหมดสิไปอีกคน อาร์มินถอนหายใจเฮือกใหญ่แต่ก็รู้สึกดีที่ทำงานเสร็จแล้ว
"เก่งจังนะเจ้าหนู"อาร์มินตกใจเล็กๆก่อนจะหันหลังกลับไปมองชายหนุ่มที่เป็นที่มาของเสียงที่เขาได้ยิน
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณรีไวล์ เป็นเพราะความคิดของคุณฮันซี่มากกว่า"
"แต่นายก็ยั่วเก่งใช้ได้ แต่เสียดายไม่ใช้สเป็กฉัน"
"สเป็กคุณรีไวล์เป็นแบบไหนผมยังไม่รู้เลยว่าแต่คุณจะพาเอเลนกับแจนไปที่ออฟฟิสหรือที่คอนโดคุณดี"
"เอาเป็นว่าไปคอนโดฉันดีกว่าแล้วเดี๊ยวให้ไรเนอร์กับเบลทรูทแบกไปแล้วกัน"
"โอเคครับงั้นเดี๊ยวผมไปเปลี่ยนชุดนะ"
"อ่องั้นนายจะเปลี่ยนเป็นเมดหรือพยาบาลดีหล่ะแต่ฉันว่าเมดเหมาะกับนายมากกว่านะ"
"ผมหมายถึงเปลี่ยนกลับเป็นผู้ชายหน่ะครับ"
"นายเป็นผู้หญิงแหละเหมาะกว่าเยอะแล้วอีกอย่างฉันยังไม่อยากให้เจ้าหน้าม้านั่นรู้ว่านายเป็นผู้ชายเพราะฉันว่านายน่าจะแกล้งถามเรื่องของเอเลนจากหมอนั่นได้"
"คุณรีไวล์นี่ดูท่าจะสนใจเอเลนอยู่ไม่น้อยเลยนะครับ"
"เออน่า นายไปกับยัยเพี๊ยนนั่นแล้วกันเอาไอ้หนูหน้าม้าไปด้วยส่วนเอเลนเอาไว้ที่ฉันก่อน"
"โอเคครับ"...โถ่คุณรีไวล์จะบอกว่าอยากได้ตัวเอเลนก็บอกผมมาตรงๆ็ได้หน่า....
ร่างใหญ่ทั้งสองถูกแบกโดยชายหนุ่มชูดสูทสีดำสุดเนี๊ยบสองคนเอเลนโดนแบกโดยไรเนอร์ส่วนแจนก็ถูกแบกโดยเบลทรูททั้งคู่รวมทั้งอาร์มินและรีไวล์ลงจากลิฟท์ เมื่อถึงตรงล๊อบบี้โรงแรมก็แยกกันไปคนละทาง "อ้าวอาร์มินหวัดดี" สาวร่างสูงใส่แว่นและรวบผมที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่เอ่ยทักอาร์มินในชุดกระโปรงสีชมพูพาสเทลฟูฟ่อง"นายนี่เหมือนผู้หญิงจิงๆเลยนะ ว่าไงติดใจชุดแบบผู้หญิงหรอ"
"เปล่าซักหน่อยครับก็คุณรีไวล์บังคับให้ผมใส่อ่ะ"อาร์มินทำแก้มป่องและแสดงออกว่างอนอย่างชัดเจน
"แล้วรอยที่คออ่ะท่านได้แต่ใดมา"อาร์มินที่เปลี่ยนท่าทางจากงอนมาเป็นเขินจนหน้าแดงตอบกลับไปว่า"ก็แผนคุณนั่นแหละที่บอกให้ผมปลอมเป็นผู้หญิงแล้วให้ล่อแจนให้ติดกับอ่ะ"
"โห สงสัยว่าจะไม่ได้มีแค่ที่คอนะหน่ะ หมอนั่นจูบนายด้วยใช่มั้ยล่า"
"ปะ เปล่าซักหน่อย"...คุณฮันซี่รู้ได้ไงเนี่ยเรายังไม่ได้บอกเลย..
"โกหกไม่เนียนเลยนะ" อันซี่พูดพลางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาและเปิดไปที่คลิปตอนที่แจนกับอาร์มินกำลังจะทำอะไรต่อมิอะไรอยู่
"เป็นจูบที่ร้อนแรงมากเลยนะไรเนอร์ส่งมาให้ฉันดูแล้วหล่ะ
"หนิ นี่ไรเนอร์ไปถ่ายตอนไหนเนี่ยแล้วจะไว้ทำไมล่ะครับ"
"คำสั่งฉันเองแหละจ้า ก็แจนยังไม่รู้ไม่ใช่หรอว่านายเป็นผู้ชายเดี๊ยวพอไปถึงที่คอนโดนายก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนก่อนก็ได้นะชั้นว่าแจนคงจะตื่นพรุ่งนี้ตอนสายๆแหละ"
@คอนโดรีไวล์
ร่างบางที่หลับอยู่ลืมตาขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นดวงตาสีเขียวมรกตสวย
"อ้าวๆตื่นเร็วไอ้หนูรอพ่อแกตัดริบบิ้นรึไง!!!"
"พ่อฉันตายแล้วเว้ย!!!"
"ใช่ตายเพราะมันติดหนี้ไงหล่ะ!!!"
"พ่อฉันถูกรถชนเว้ย!!! ว่าแต่แกไอ้เตี้ยที่อยู่ตรงลิฟท์เมื่อกี๊นี่"
"ใครเตี้ย!!!"
แข้งหนักถูกอัดเข้ากับหน้าของเอเลนเข้าอย่างจัง โลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากปากของเด็กหนุ่มเป็นสาย หน้าหล่อเป็นรอยม่วงช้ำ
"ใครสั่งใครสอนให้เรียกผู้ใหญ่ว่าไอ้เตี้ยฮ่ะ!!!"
"แล้วพ่อนายไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ!!!"
"แต่พ่อนายตายเพราะรถนั้นตั้งใจชนต่างหาก!!!"
คำพูดออกจากปากแล้วแข้งเท้าหนักๆบุรุษร่างเล็กแต่แข็งแกร่งถูกซัดซ้ำหลายทีบนหน้าของเอเลน
"ห้ะ!!พ่อ"
"ไช่ไอ้หมอคริชานั่นมันตายเพราะคนฆ่า"
"แล้วแกฆ่าเขาทำไม!!"
"บอกให้พูดดีๆ ไอ้เด็กเวรนี่สอนยากจังนะ"มือหนาจับเส้นผมของเด็กหนุ่มแล้วกระชากให้เงยหน้าขึ้น
"คะ คุณฆ่าพ่อผมทำไม"
"ดีหิน แต่ฉันไม่ได้ฆ่า ไอ้แก่นั่นไม่ได้ติดหนี้ฉันคนเดียวหนิ"
น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กหนุ่มที่มีเลือดโชกเต็มหน้า
"แต่ฉันจะบอกข่าวดีให้ พ่อนายยังไม่ตาย"
"ห้ะ!!"
"เพราะฉะนั้นหนี้ฉันจะมาเก็บกับนาย"
ร่างเล็กเขยิบเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแต่ยังคงความเย็นชาไว้
"ผะ ผมพอจะมีติดตัวอยู่บ้าง แต่พ่อผมติดคุณไว้เท่าไหร่ครับ"
"เอาเป็นว่าเราไปคุยรายละเอียดทีหลัง แต่ตอนเนี้ย Good night "
คราวนี้ร่างบางสลบลงไปกับพื้นด้วยเข่าหนักๆของรีไวล์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หึไอ้หนู ฉันไม่ใข่หลินหลานเซ่อที่จะใจดีเหมือนในนิยายหรอกนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
และนายก็คงจะไม่ได้ฉลาดขนาดฤทัยนาค
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แบบเนี้ยอาจเหมือนฉันโกงนายเลยนะ "เอเลน เยเกอร์"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นี่!!!นายสัญญากับตัวเองไว้แล้วนะรีไวล์ ว่านายจะไม่รักใคร จะไม่ผูกพันธ์ เพราะรู้ดีว่าการที่ต้องเสียคนที่รักไป มันเจ็บแค่ไหน
TBC.
"แกไปคุยดิแจน"
"แน่อยู่แล้วน่า....อ่อถ้าวันนี้ฉันไม่กลับบ้านนายก็คงรู้นะว่าไปไหน"
"อื้ม แล้วอย่าลืมล่ะ"
"ไม่ลืมหรอกหน่าแวะซื้อและ"
#Eren say
พูดจบแจนก็เดินไปที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งให้ผมอยู่ตรงนี้คนเดียว ชิ หมอนั่นคงต้องกลับมาแล้วบอกผมแน่ๆว่า "ไม่สำเร็จอีกแล้วอ่า ทำไมคนสวยจีบยากจัง" แต่คราวนี้มาแปลกดูเหมือนว่าแจนคงจะได้ตามหวังแฮะ
"หวัดดีครับ ชื่อไรอ่ะครับ"แจนเอ่ยถามหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่ใกล้กับเขามาก
"อ่อ อ อาร์มินค่ะ"เธอพูดอย่างร่าเริงและรอยยิ้มที่เธอยิ้มให้แจนก็ทำเอาแจนใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแถมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
"อ้าวว่าแต่คุณ..."
"อ่อผมแจนยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"ว่าแต่...เข้าหาผู้หญิงอย่างเงี้ยต้องการอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ"
"หัวไวดีหนิคนสวย ว่าแต่เธอสนใจมั้ยล่ะ"
อาร์มินยังไม่ทันตอบกลับแจนก็จับมืออาร์มินไว้และพาเธอไปที่ข้างห้องน้ำหลังผับซึ่งที่นั่นแจนที่มาที่นี่บ่อยอยู่แล้วจึงรู้ดีอยู่แล้วว่าที่นั่นไม่มีกล้องวงจรปิดถ้าเขาจะทำอะไรตรงนั้นก็ไม่มีใครเห็น
เขาเดินเข้าใกล้อาร์มินขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้อาร์มินติดกำแพงแล้วเขาประทับริมฝีปากหนานั้นลงที่ริมฝีปากบางของอาร์มิน
ลิ้นร้อนค่อยๆเข้าไปในโพรงปากนั้นเพื่อรับความหวานจากลิ้นอีกฝ่ายลิ้นร้อนตวัดเล่นกับลิ้นที่อยู่ข้างในอย่างเร่าร้อน มือซ้ายแจนโอบเอวร่างเล็กไว้และค่อยๆเลื่อนลงมาที่ต้นขามือขวาที่ไม่อยู่นิ่งจับขาทั้งสองข้างแยกออก
แจนค่อยๆถอนจูบนั้นออกอย่างเชื่องช้าและค่อยไล่มาที่ลำคอระหงส์ก่อนจะสร้างรอยสีกุหลาบที่คออาร์มินเพื่อตรีตราความเป็นเจ้าของ เขาเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะก็จริงแต่ไม่มีร่างกายไหนที่เขาต้องการเป็นเจ้าของขนาดนี้มาก่อน
ฟึ่บ!!!!
แจนหมดสติไปกับเครื่องช๊อตไฟฟ้าที่อาร์มินช๊อตจากด้านหน้าร่างใหญ่ที่ตอนนี้หมดสติไป
หน้าซุกอยู่กับหน้าอกร่างเล็กและถูกอุ้มขึ้นโดยชายที่ร่างใหญ่กว่าเขาและมีผมสีน้ำตาลอ่อน
"อาร์มิน นายนี่เก่งจริงๆเลยนะปลอมเป็นผู้หญิงได้สุดยอดเลย หมอนี่ถึงกับอดใจไม่ไหวเลยนะเนี่ย"ร่างสูงเอ่ยชมอาร์มิน
"สุดยอดตรงไหนล่ะครับถ้าเกิดผมไม่มีเครื่องช๊อตไฟฟ้านี่ผมอาจเสียความบริสุทธิ์ให้แจนไปแล้วก็ได้นะครับไรเนอร์"
"เป็นใครก็ไม่น่าห้ามใจไหวนะ อ่อคุณฮันซี่ฝากบอกมาหน่ะว่าอย่าเพิ่งเปลี่ยนชุดนะเดี๊ยวเหลือเอเลนอีกคน"
"เอ๋ผมไม่เอาแล้วนะ นี่แค่แจนคนเดียวยังขนาดนี้เลยอ่ะ"
"ว่าแต่แจนไรนี่ก็ใช้ได้เลยนะ"ไรเนอร์พูดพลางชี้ไปที่รอยตรีตราความเป็นเจ้าของที่แจนสร้างไว้ที่คออาร์มิน อาร์มินหน้าแดงก่อนจะพูดกลบเกลื่อนว่า
"เอ่อเอาเป็นว่าเราจะทำไงต่อดีล่ะครับ"
"เรื่องนั้นหน่ะคุณฮันซี่เตรียมไว้แล้ว เดี๊ยวนายแอ๊บหญิงแล้วโทรไปหาเอเลนบอกว่าแจนมันจัดหนักเกินจนหลับเละไปแล้วไปให้ไปรับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7 ด้วย"
"เด๊ะ เดี๊ยวนะงั้นแปลว่าเราก็ต้องสถานะการให้เอเลนเชื่ออ่ะหรอครับ"
"แน่อยู่แล้วไปที่โรงแรมโรสแล้วจัดฉากไว้เลยนะ"
"โถ่ไม่ถามความเห็มผมซักคำ"
ไรเนอร์ขับรถมาส่งอาร์มินที่โรงแรมโรสและอุ้มแจนไปที่ห้อง 704 ชั้น7และเหวี่ยงร่างสูงนั้นลงบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์แจนที่ไม่ได้สติได้แต่ละเมอออกมาว่า "อะ อาร์ อาร์มิน" อาร์มินหน้าแดงเล็กน้อยและใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นแจนที่กำลังหมดสติอยู่พูดถึงแต่เขา
"น่ออออวหมอนี่ถ้าจะหลงนายจริงนะเนี่ยละเมอออกมาเป็นนายเลย"
"อะ เอาเป็นว่าผมต้องทำจริงๆใช่มั้ยเนี่ย"
"ก็แน่อยู่แล้ว โชคดีนะ" ไรเนอร์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างสบายใจเหลือไว้แต่อาร์มินที่อยู่กับร่างใหญ่ที่หมดสติอยู่
อาร์มินถอดเสื้อแจ๊คเก็ตสีน้ำตาลของแจนออกและค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ดสีขาว เมื่ออาร์มินเห็นร่างใหญ่ที่เปลือยท่อนบนออกเผยให้เห็นร่างกายและกล้ามหน้าท้อง ผิวสวยที่มีเหงื่อผุดขึ้นนั้น
"ละ เลือด"อาร์มินที่เลือดกำเดาไหลเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อกี้เขาวิ่งไปหยิบทิชชู่มาอุดจมูกเพื่อห้ามเลือดและก็ปลดกางเกงยีนส์ออก ตอนนี้แจนเหลืออยู่แต่บ็อกเซอร์สีเทาตัวเดียว อาร์มินที่ลังเลว่าจะถอดออกดีมั้ย....โถ่ไม่น่าเลยเรา จะทำไงต่อดีหล่ะเนี่ย ถอด หรือไม่ถอดดี โอ๊ยคุณฮันซี่นี่ก็บ้าๆแผนบ้าๆไรขึ้นมาก็ไม่รู้อ่ะมันเปลืองเนื้อเปลืองตัวผมรู้มั้ยเนี่ย
RRRRRRRRrrrrrrrrrrr
อาร์มินกดรับโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอขึ้นโชว์เบอร์และชื่อของคนที่ทำให้เขาต้องเจออะไรแบบนี้
'อาร์มินอย่าลืมถอดให้หมดหล่ะ เดี๊ยวไม่สมจริง'
'จะดีหรอครับคุณฮันซี่'
'เอาน่าเดี๊ยวเอเลนก็ไม่เชื่อหรอก'
'ก็ได้ครับ'
อาร์มินเขินจนหน้าแดงแถมตัวร้อนผ่าวพยายามตั้งสติก่อนจะหลับตาปี๋แล้วดึงเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายในตัวของแจนออกและเอาผ้าห่มสีขาวของทางโรงแรมดึงให้กระจายออกก่อนจะเอามาวางบนตัวแจน และไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำของทางโรงแรม
"เอาน่าตั้งสติหน่อยสิอาร์มิน นายต้องทำงานให้เสร็จนะ"
อาร์มินเดินออกมาจากห้องน้ำและหยิบมือถือของแจนขึ้นมากดไปที่เบอร์ของเอเลนและทำน้ำเสียงให้ดูเป็นผู้หญิง
"คุณเพื่อนแจนใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ คุณผู้หญิงที่อยู่กับแจนใช่มั้ยครับ"
"ใช่ค่ะ คือช่วยมารับแจนที่โรงแรมโรสชั้น 7ห้อง 704 ได้มั้ยคะคือ เค้าหลับไปแล้วอ่ะค่ะ แล้วฉันไม่อยากให้ใครมาเห็นเขากองอยู่ในห้องสภาพนี้กับฉันหน่ะค่ะ"
"อ่อ งั้นเดี๊ยวผมไปแจนให้นะครับ"
เอเลนหัวเราะเล็กก่อนจะลุกจากที่นั่งและเดินไปทางออกผับ ...โหพึ่งรู้นะเนี่ยว่าเพื่อนเราก็ใช้ได้แค่แปบเดียวก็ได้สาวและไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าหมอนั่นทำอะไรบ้าง
หึโถ่เอ๊ยเจ้าหน้าม้าเอ๊ะหรือเจ้าหน้าม่อดีนี่ฉันต้องไปรับแกแถมยังต้องแบกแกกลับห้องอีกคอยดูนะถเานายเป็นแฟนยัยหัวทองนั่นเมื่อไหร่นะฉันแย่งมาเป็นของตัวเองเลยคอยดู
ชิ......ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากผับและเดินไปที่มอร์เตอร์ไซด์ที่จอดอยู่(ซึ่งนั่นก็มอร์เตอร์ไซด์แจน)ก่อนจะขับออกไปและระหว่างทางเข้าก็รู้สึกเหมือนมีใครตามมา ....ทำไมรู้สึกเหมือนมีใครตามมานะ คงคิดมากเองแหละมั้ง....
เอเลนเดินเข้าไปที่ล๊อบบี้โรงแรมก่อนจะโทรไปที่เบอร์แจนอีกครั้ง
[ตอนนี้ผมอยู่ตรงล๊อบบี้โรงแรมแล้วนะครับคุณลงมารับผมได้ยังอ่ะครับ]
[เอ่อคือพอดีฉันยังอยู่ในสภาพที่ลงไปไม่ได้อ่ะค่ะคุณขอคีย์การ์ดสำรองจากพนักงานได้เลยค่ะ]
[อ่อได้ครับว่าแต่คุณชื่อไรอ่ะครับ]
[อาร์มินค่ะ ว่าแต่คุณล่ะค่ะ]
[เอเลนครับยินดีที่ได้รู้จัก งั้นเดี๊ยวแปบนึงนะผมจะไปรับแจนลงมาให้]
[ไม่ต้องรีบมาก็ได้ค่ะ]
[อันน่อวเอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนนะครับผมจะมารับมันกลับบ้านเดี๊ยวมันก่อเรื่องไรขึ้นมาอีก]
เด็กหนุ่มวางสายก่อนจะเดินมาบอกตรงเค้าท์เตอร์พนักงานว่าขอคีย์การ์ดห้อง704และเมื่อบอกว่าอาร์มินมาพักพนักงานจึงรีบหยิบคีย์การ์ดสำรองมาให้ร่างสูงโปร่งทันที.....โหดูเหมือนคราวนี้แจนมันจะเล่นใหญ่นะเนี่ย อาร์มินไรนี่คงจะเป็นคุณหนูลูกนักธุรกิจไรงี้แน่เลยโรงแรมโครตมหาแพงขนาดนี้คืนนึงคงทำเราขนร่วงทั้งตัวแน่....
ร่างสูงโปร่งเดินมาตรงที่ลิฟท์โรงแรมและก็เห็นกับชายหนุ่มร่างเล็กใส่เสื้อสูทที่มีบอร์ดี้การ์ดใส่สูทชุดดำตามล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้คงจะรวยน่าดูแถมยังหน้าตาดีอย่างกับดาราอีกจะติดก็ตรงส่วนสูงที่ไม่ได้มาตฐานนี่แหละ
เอเลนเอาแต่หัวเราะอยู่ในใจและคิดว่าคนที่เพอร์เฟ็คขนาดนี้แต่ดันเตี้ยชะมัด เมื่อลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น7เอเลนก็เดินตามหาห้อง704และเมื่อเห็นเขาก็เคาะประตูที่หน้าห้องเพื่อความแน่ใจเสียงเล็กขานรับและเปิดประตูให้เขา..
อ้าวในเมื่อมานี่ยังไงก็เปิดประตูให้อยู่แล้วยังจะให้เราขอคีย์การ์ดจากพนักงานเพื่อให้เสียเวลาทำไมว่ะ....
เอเลนเมื่อเห็นร่างเล็กในชุดคลุมอาบน้าที่ตัวเปียกและเดาได้ว่าพึ่งไปอาบน้ำแต่สิ่งที่สะกดสายตาเอเลนไว้คือหน้าอกคัพCและร่างกายส่วนที่เปียกน้ำที่มองแล้วโครตจะเซ็กซี่ของร่างเล็กตรงหน้า
"เอ่อคุณเอเลนค่ะ ไม่เข้าไปหรอค่ะ"
เอเลนที่นิ่งไปซักพักก่อนตอบกลับหญิงสาวตรงหน้าว่า "ค ครับ"...โอ๊ยสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยเรา แจนนี่โชคดีจริงนะเนี่ยได้ผู้หญิงที่ทั้งสวยน่ารักเซ็กซี่แถมรวยอีกต่างหาก....
ร่างโปร่งเดินเข้ามาในห้องและเห็นเพื่อนตัวเองในสภาพเปลือยเปล่ากำลังหลับอยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ ร่างสูงหันมามองที่หญิงสาวข้างหลังตัวเองอีกครั้ง แต่ปรากฏว่าโดนช๊อตจนหมดสิไปอีกคน อาร์มินถอนหายใจเฮือกใหญ่แต่ก็รู้สึกดีที่ทำงานเสร็จแล้ว
"เก่งจังนะเจ้าหนู"อาร์มินตกใจเล็กๆก่อนจะหันหลังกลับไปมองชายหนุ่มที่เป็นที่มาของเสียงที่เขาได้ยิน
"แต่นายก็ยั่วเก่งใช้ได้ แต่เสียดายไม่ใช้สเป็กฉัน"
"สเป็กคุณรีไวล์เป็นแบบไหนผมยังไม่รู้เลยว่าแต่คุณจะพาเอเลนกับแจนไปที่ออฟฟิสหรือที่คอนโดคุณดี"
"เอาเป็นว่าไปคอนโดฉันดีกว่าแล้วเดี๊ยวให้ไรเนอร์กับเบลทรูทแบกไปแล้วกัน"
"โอเคครับงั้นเดี๊ยวผมไปเปลี่ยนชุดนะ"
"อ่องั้นนายจะเปลี่ยนเป็นเมดหรือพยาบาลดีหล่ะแต่ฉันว่าเมดเหมาะกับนายมากกว่านะ"
"ผมหมายถึงเปลี่ยนกลับเป็นผู้ชายหน่ะครับ"
"นายเป็นผู้หญิงแหละเหมาะกว่าเยอะแล้วอีกอย่างฉันยังไม่อยากให้เจ้าหน้าม้านั่นรู้ว่านายเป็นผู้ชายเพราะฉันว่านายน่าจะแกล้งถามเรื่องของเอเลนจากหมอนั่นได้"
"คุณรีไวล์นี่ดูท่าจะสนใจเอเลนอยู่ไม่น้อยเลยนะครับ"
"เออน่า นายไปกับยัยเพี๊ยนนั่นแล้วกันเอาไอ้หนูหน้าม้าไปด้วยส่วนเอเลนเอาไว้ที่ฉันก่อน"
"โอเคครับ"...โถ่คุณรีไวล์จะบอกว่าอยากได้ตัวเอเลนก็บอกผมมาตรงๆ็ได้หน่า....
ร่างใหญ่ทั้งสองถูกแบกโดยชายหนุ่มชูดสูทสีดำสุดเนี๊ยบสองคนเอเลนโดนแบกโดยไรเนอร์ส่วนแจนก็ถูกแบกโดยเบลทรูททั้งคู่รวมทั้งอาร์มินและรีไวล์ลงจากลิฟท์ เมื่อถึงตรงล๊อบบี้โรงแรมก็แยกกันไปคนละทาง "อ้าวอาร์มินหวัดดี" สาวร่างสูงใส่แว่นและรวบผมที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่เอ่ยทักอาร์มินในชุดกระโปรงสีชมพูพาสเทลฟูฟ่อง"นายนี่เหมือนผู้หญิงจิงๆเลยนะ ว่าไงติดใจชุดแบบผู้หญิงหรอ"
"เปล่าซักหน่อยครับก็คุณรีไวล์บังคับให้ผมใส่อ่ะ"อาร์มินทำแก้มป่องและแสดงออกว่างอนอย่างชัดเจน
"แล้วรอยที่คออ่ะท่านได้แต่ใดมา"อาร์มินที่เปลี่ยนท่าทางจากงอนมาเป็นเขินจนหน้าแดงตอบกลับไปว่า"ก็แผนคุณนั่นแหละที่บอกให้ผมปลอมเป็นผู้หญิงแล้วให้ล่อแจนให้ติดกับอ่ะ"
"โห สงสัยว่าจะไม่ได้มีแค่ที่คอนะหน่ะ หมอนั่นจูบนายด้วยใช่มั้ยล่า"
"ปะ เปล่าซักหน่อย"...คุณฮันซี่รู้ได้ไงเนี่ยเรายังไม่ได้บอกเลย..
"โกหกไม่เนียนเลยนะ" อันซี่พูดพลางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาและเปิดไปที่คลิปตอนที่แจนกับอาร์มินกำลังจะทำอะไรต่อมิอะไรอยู่
"เป็นจูบที่ร้อนแรงมากเลยนะไรเนอร์ส่งมาให้ฉันดูแล้วหล่ะ
"หนิ นี่ไรเนอร์ไปถ่ายตอนไหนเนี่ยแล้วจะไว้ทำไมล่ะครับ"
"คำสั่งฉันเองแหละจ้า ก็แจนยังไม่รู้ไม่ใช่หรอว่านายเป็นผู้ชายเดี๊ยวพอไปถึงที่คอนโดนายก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนก่อนก็ได้นะชั้นว่าแจนคงจะตื่นพรุ่งนี้ตอนสายๆแหละ"
@คอนโดรีไวล์
ร่างบางที่หลับอยู่ลืมตาขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นดวงตาสีเขียวมรกตสวย
"อ้าวๆตื่นเร็วไอ้หนูรอพ่อแกตัดริบบิ้นรึไง!!!"
"พ่อฉันตายแล้วเว้ย!!!"
"ใช่ตายเพราะมันติดหนี้ไงหล่ะ!!!"
"พ่อฉันถูกรถชนเว้ย!!! ว่าแต่แกไอ้เตี้ยที่อยู่ตรงลิฟท์เมื่อกี๊นี่"
"ใครเตี้ย!!!"
แข้งหนักถูกอัดเข้ากับหน้าของเอเลนเข้าอย่างจัง โลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากปากของเด็กหนุ่มเป็นสาย หน้าหล่อเป็นรอยม่วงช้ำ
"ใครสั่งใครสอนให้เรียกผู้ใหญ่ว่าไอ้เตี้ยฮ่ะ!!!"
"แล้วพ่อนายไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ!!!"
"แต่พ่อนายตายเพราะรถนั้นตั้งใจชนต่างหาก!!!"
คำพูดออกจากปากแล้วแข้งเท้าหนักๆบุรุษร่างเล็กแต่แข็งแกร่งถูกซัดซ้ำหลายทีบนหน้าของเอเลน
"ห้ะ!!พ่อ"
"ไช่ไอ้หมอคริชานั่นมันตายเพราะคนฆ่า"
"แล้วแกฆ่าเขาทำไม!!"
"บอกให้พูดดีๆ ไอ้เด็กเวรนี่สอนยากจังนะ"มือหนาจับเส้นผมของเด็กหนุ่มแล้วกระชากให้เงยหน้าขึ้น
"คะ คุณฆ่าพ่อผมทำไม"
"ดีหิน แต่ฉันไม่ได้ฆ่า ไอ้แก่นั่นไม่ได้ติดหนี้ฉันคนเดียวหนิ"
น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กหนุ่มที่มีเลือดโชกเต็มหน้า
"แต่ฉันจะบอกข่าวดีให้ พ่อนายยังไม่ตาย"
"ห้ะ!!"
"เพราะฉะนั้นหนี้ฉันจะมาเก็บกับนาย"
ร่างเล็กเขยิบเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแต่ยังคงความเย็นชาไว้
"ผะ ผมพอจะมีติดตัวอยู่บ้าง แต่พ่อผมติดคุณไว้เท่าไหร่ครับ"
"เอาเป็นว่าเราไปคุยรายละเอียดทีหลัง แต่ตอนเนี้ย Good night "
คราวนี้ร่างบางสลบลงไปกับพื้นด้วยเข่าหนักๆของรีไวล์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หึไอ้หนู ฉันไม่ใข่หลินหลานเซ่อที่จะใจดีเหมือนในนิยายหรอกนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
และนายก็คงจะไม่ได้ฉลาดขนาดฤทัยนาค
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แบบเนี้ยอาจเหมือนฉันโกงนายเลยนะ "เอเลน เยเกอร์"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นี่!!!นายสัญญากับตัวเองไว้แล้วนะรีไวล์ ว่านายจะไม่รักใคร จะไม่ผูกพันธ์ เพราะรู้ดีว่าการที่ต้องเสียคนที่รักไป มันเจ็บแค่ไหน
TBC.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น